13 februari 2011 - Soms denk ik wel eens dat (mijn) foto's een wereld laten zien die niet bestaat. En dat is natuurlijk ook zo. Het zijn maar foto's. Zonder zwaar filosofisch te worden, bedoel ik eigenlijk dat de beelden meer niet laten zien dan wel. Was het gisteren de gouden glimlach, vandaag de vragende - bijna smekende - blik die hard binnenkwam. Een momentopname, een paar seconde in een hele dag.
misschien zijn foto's alleen niet genoeg, en zou je beeld toch ingebed moeten worden in beelden, soms? of zou je ook contextuele foto's kunnen maken? of zou je een portret altijd deel moeten laten uitmaken van een reeks portretten, om daarmee wat meer 'wel' te laten zien? Of is dan de betovering weg?
BeantwoordenVerwijderen... soms is het juist mooi net even die andere wereld te laten zien. Soort parallel universum dat gewoon bestaat als je er maar voor open staat.
BeantwoordenVerwijderen